Imao je dvanaest godina kada su mu u „Politikinom zabavniku“, u rubrici „Pisma čitalaca“, objavili nekoliko rečenica. Nije sačuvao primjerak časopisa, niti pamti o čemu je pisao, ali zna da je zaraženost čitanjem, baš u to vrijeme, postala neizlječiva. Od dječije bolesti pretvorila se u utješnu dijagnozu, postala neizbježni dio organizma, poput hemoglobina ili šećera u krvi. Razina prisutnosti se povremeno mijenjala, nekad bi prekoračila granice prihvatljivog, ali je on bivao najsretniji kada je ne drži pod kontrolom. „Pisma čitalaca“ su, danas je siguran, savršena književna forma koja spaja te dvije teške i drage uloge – čitaoca i pisca. Nerazdvojan par, kao Sherlock Holmes i Dr. Watson; čitalac koji otkriva, istražuje, zaključuje i pomoćnik/pisac koji dopušta da bude pronađen i zatvoren. Almir Imširević ima 47 godina i nekolicinu pisaca koje drži na – doživotnoj robiji.
Almir Imširević, rođen 10.03.1971. u Bihaću.
Osnovnu i srednju školu završio u Sarajevu, potom upisao Akademiju scenskih umjetnosti i 1998. diplomirao na Odsjeku za dramaturgiju. Kao dramaturg radio na brojnim predstavama rađenim u BiH teatrima i pisao pozorišne kritike i prikaze u sarajevskim časopisima i magazinima. Autor je drama: „Kad bi ovo bila predstava…“, „Balkanski đavo Sram“, „Circus Inferno“, „Po istinitoj priči“, „Mousefuckers“, „Kad bi ovo bio film“, „Fistik“…Takođe, napisao je i mikrodrame „Playback Sevdalinka“ i „Deset razlika“. Dramama uvršten u Antologiju BH drame XX vijeke, kao i u Francusku antologiju savremene evropske drame. Djela su mu izvođena u pozorištima BiH, Srbije, Francuske, Turske, Poljske, Kosova, Italije, Češke… Pored drama objavio je i knjigu kratkih priča „Strana 212“. Radi kao vanredni profesor na Odsjeku za dramaturgiju i član je redakcije portala „Nomad“ na kojem redovno objavljuje prozu.
